نظریه چهارم

            شناخت دارای ابعاد مختلف است ، چهره شناخت در هربعد عوض میگردد وهر بعد ان دارای تعریف , منطق  , ابزار , منابع  و زبان شناختی بخصوص خود را دارا میباشد.    پس نباید مطلقی  اندشید , این گستاخی و اشتباه را نباید بیشتر ازاین ادامه داد چون شناخت برای ادمی نسبی است به دلیل این که از یک طرف آدمی از لحاظ ابزار شناخت محدود میباشد و از طرف دیگر در برابر اش پدیده ها وجهان نا محدود قرار دارد.    چون یک محدود نا محدود احتوآ را کرده نمیتواند پس بر اساس اصل منطقی فوق میتوان گفت که شناخت برای آدمی نسبی است .   صـرف خداوند بر شناخت مطلقیات و مجردات تسلط دارد . و در حــــیطه قلمرو او میباشد, که آدمی را بدان  راهی  نیست و آدمی تلاش بیهوده هم نه نماید . تا در آن قلمرو راه یابد . چون نمیتواند و نباید هم بتواند برای اینکه بنده است واین بنده گی زیبنده ومتناسب آدمی است که باید آنرا دریابد, بشردر قلمرو نسبیات باید مسله شناخت را تنظیم نماید , این است انچه ادمی میتواند انجام دهد و همین محدوده برای رسیدن به کمال کافیست .                                                                                          فیضی , غزنوی                                                                                           جدی (1392) + نوشته شده در  دوشنبه بیست و هفتم آذر ۱۳۹۶ساعت 18:14&nbsp توس نظریه چهارم...ادامه مطلب

پرسش اساسی که ایا جهان و پدیده ها حقیقت دارد ؟ یاخیر ؟ اگر حقیقت دارد ایا قابل شناختن هست ؟ اگر هست , این شناخت قابل انتقال میباشد ؟ و اصلآ ماهیت شناخت چه گونه میباشد ؟ این سوالات اساسی است که بر مبنای جواب ان , فیلسوفان به اشکال مختلف فلسفیده اند و فلسفه های مختلف از ان شکل گرفته و بحیث چهارچوب وپایه اصلی بحث در باب شناخت شناسی و چگونگی تجزیه و تحلیل ابعاد شناخت ونظام ساختاری ان را تشکیل میدهد که تا به حال سه جواب برای این پرسش در قالب سه نظریه  ارایه گردیده که متاسفانه این سه نظریه حلال مشکلات شناخت نبوده .                                                             مثلآ :                                                                            ۱- نظریه مثل افلاطون    ۲- نظریه شکاکان    ۳- نظریه معاصرین .                                                نظریه افلاطون و نظریه شکاکان  قبلآ‌ به بن بست های مواجع شده اند و بدان چندانی توجه نمیگردد و اعتباری عملی خود را از دست داده اند. در حالیکه , نظریات ساده وبدون تعمق نبوده اند . حالا , در عصری بسر میبریم که تمامی تمرکز و توجه روی نظریه سوم , یعنی  معاصرین  ( جهان و پدیده ها حقیقت دارند , عینی هستند و شناختنی اند ) متمرکز است و بر مبنایی این نظریه , تمامی عرصه های شناخت شکل داده شده و میشود , در حالیکه به نظر میرسد این نظریه هم عاری نظریه چهارم...ادامه مطلب